Çok gecikmiş bir yazı... HANİMİŞ 2007

Evet bu çok gecikmiş bir yazı oldu. İlk cümlelerini yazmaya 2 ay önce başladım ama birkaç cümleden sonrası gelmedi bir türlü. Elbette 2 ay boyunca hiç zaman bulamamış değilim günceme iki kelam yazmak için. Benimki daha ziyade atalet ya da isteksizlik olabilir. Bu süre zarfında ehemmiyet gösterip takip eden herkese teşekkürler.

Başlıktan da kendini belli ettiği üzere yazmak istediğim, 2007 boyunca Hanimiş’te vuku bulan gelişmeler. Hanimiş adına güzel bir seneydi 2007. Profesyonel anlamda, olmasını umduğum şekilde pastacılık serüvenimin başlaması 2007’nin ilk günlerine tekabül eder. Sene boyunca pek çok pasta ve kurabiye yaptık. Pek çok doğum günü fotoğrafında başrol oynadı Hanimiş pastaları, temeli yeni atılan pek çok birlikteliğe tanıklık etti. Hanimiş kurabiyeleri hediye olarak pek çok sürprize vesile oldu ya da yeni doğan pek çok bebeği karşıladı. Bunlar benim hayal ettiğimden bile güzel gelişmelerdi. Tabii tek başıma tümüyle başa çıkmam beklenemez, her anında benden çok yorulan, emek veren annem (kendi tabiriyle "baş yamak") olmasa, tüm bunlar da gerçekleşemezdi.

Pasta yapmak kadar edindiğim tecrübeleri paylaşmak, öğrenirken öğretmek de kısmet oldu bana. 2007’nin en önemli gelişmelerinden biri Bakeshop’taki eğitmenlik görevim oldu. İlk dersten önce oldukça endişeliydim. Sonuçta öğretebilmek için sadece bilmek yeterli değil. Acaba iyi bir anlatıcı, gösterici olabilecek miydim? Bu endişem yaptığımız ilk dersin (Zeynep, Mine, Ayşen ve Fidan’a selamlar), ilk saatinden sonra yerini keyfe bıraktı. Ben anlatmayı çok sevdim. O gün bugündür pek çok öğrencimiz oldu. Mutsuz olduğum, bitmesini istediğim tek bir ders olmadı. Anladım ki pasta yapmak kadar bildiklerimi aktarmak da hayatımda olmasını istediğim bir şey... Hem hafta içi hem hafta sonu Beşiktaş Bakeshop’ta dersler veriyorum. “Temel pastacılık ve şeker hamuru”, “Kurabiye Süsleme”, “Kapkekler”, “Şeker hamuru modelleme”, “Çiçek yapımı” başlıkları altında pek çok değişik konuda derslerimiz oluyor. Ders fotoğraflarını ve detaylı bilgileri bir sonraki yazımda anlatacağım umarım uzun uzun. Bu maceradaki yol arkadaşım Ayşem -aynı zamanda kendisi yılbaşı itibari ile en iyi arkadaşım olur :) -, birlikte çalıştığımız Tütü, Sezer, Burcu, Ebru ve tüm katılımcılara çok teşekkür ederim.

2007 sonuna doğru beni sevindiren bir gelişme daha oldu. İstanbul’da düzenlenen uluslararası bir fuar olan “Mutfak Günleri” bünyesinde gerçekleştirilen pasta yarışmasına katıldım. Profesyonellerin bulunduğu bir ortamda yer almak güzeldi. ” Modern pastalar” ve” kutlama pastaları” kategorilerinde iki ayrı pastam sergilendi. Yazı içinde resimlerini görebilirsiniz. Her ikisinde de Hanimiş pastaları bronz madalya kazandı.

Hanimiş güncede zaten yazıyordum, bunun dışında anneyiz.biz sitesinde de yazmaya başladım bu sene. Bir de Türkiye’nin ilk sanal yemek dergilerinden biri olan, Yemek.name’de. Her ikisi için de dilediğim kadar mesai harcayamadım. Ama güzel tepkiler aldım okuyuculardan. Umuyorum ki bu sene daha aktif bir şekilde yazmaya vakit ayırabilirim.

2008 başında, şeker hamuru konusunda pek çok başarılı kitap yazmış, dünyanın önde gelen pasta tasarımcılarından biri olan Debbie Brown ile tanışma imkanı buldum. Pastamalzemeleri ‘nin düzenlediği bir atölye çalışmasına katıldım ve usta elleri çalışırken görme imkanı buldum. Tüm bunlara vesile olan Berna sağol. Atölye çalışması sırasında yaptığımız modelin resmini aşağıda görebilirsiniz.

Bu yazının gecikmesinin bir diğer sebebi de hanimis.com’da yapmak istediğim değişikliklere bir türlü başlayamamış olmamız. Sitenin son hali oluşsun ondan sonra yazıyı yayınlayayım istemiştim, olmadı. Umuyorum yakında yeni görüntüsüne kavuşacak. Bu anlamda yardımını esirgemeyen teknik insan dostum Berker’in de adını zikretmeden geçemeyeceğim.

Hanimiş konusunda mutsuz olduğum hususlar da var elbette. Mesela günceyi oldukça ihmal ettiğimin farkındayım. Geçmiş yıllara ait yazılarda bazı güncellenmesi veya düzeltilmesi gereken kısımlar var ama bir türlü onlara sıra gelmiyor. Ayrıca 2008 kararlarım bünyesinde çok daha sık yazmayı planlıyorum. Yeni öğrendiğim reçeteleri, dekorasyon teknik ve yöntemlerini, gelişmeleri aksatmadan paylaşma amacı güdüyorum. Ne kadar muvaffak olacağım göreceğiz. Bir de bu yazının konusu olmayan, yaşadıklarımdan aldığım dersler ve mevcut pastacılık anlayışı ile ilgili paylaşmak istediklerim var. Ne kadar kelimelere dökebilirim bilmiyorum ama onlar hakkında da yazma hevesi içindeyim.

Sonuçta “iki bin yedi” Hanimiş için yeniliklerle ve telaşlarla geçti. Hanimiş’i seviyorum. Pastaları seviyorum, okumayı, denemeyi, yumurta çıpmayı, hamur yoğurmayı seviyorum.

Hepsini yapabilme bilinci, isteği ve kudretini Hm sayesinde buldum. En çok onu seviyorum.