DİYARBAKIR ANILARI

20 Aralık akşamı zaman zaman iki metreye kadar düşen görüş mesafesi ile çok sisli bir havada Recep ile Urfa’dan Diyarbakır’a gittik. Herhalde şahit olduğum en yoğun sisti. Yol boyunca Van’a konteyner taşıyan tırları gördük. (Birkaç hafta sonra onlardan birinde kalacağım hiç aklıma gelmezdi ki bu başka bir yazının konusu.) Diyarbakır’da beni Nuri Usta karşıladı.

Nuri Usta ile ahbaplığımız 2008 yılına dayanıyor. Pasta Malzemeleri'ndeki modelleme dersimize geldiğinde tanışmıştık. Sonrasında da zaman zaman İstanbul'a geldiğinde ya da yarışmalarda, fuarlarda görüştük. Babası 1979 yılında Diyarbakır'da Petek Pastanesi'ni kurmuş. Şimdi de Nuri Usta, abisi ve kardeşleri ile birlikte baba mesleğini devam ettiriyor. Uzmanlık alanı dekorlu pastalar, şeker zanaatı ve çikolata yapımı.

Bu benim Diyarbakır'a ikinci gidişim. İlk gidişim de yine aynı yıl Nisan ayındaydı. Mardin dönüşü Hürkan ile birlikte Nuri Ustayı ziyaret etmiştik. Onunla ve eşiyle Diyarbakır Surları'nı (ki 5 km uzunluğu ile Dünya'nın Çin Seddi'nden sonraki en uzun surlarıymış), Ulu Cami'yi, Gazi Köşkü'nü gezmiş, Dicle kenarında On Gözlü Köprü'ye nazır çay içmiştik.

fotoğraf: Hürkan Tabanlı

Diyarbakır’a varışım geç olmuştu, onlarla bir çay içer sonra da otele giderim diye düşünüyordum. Ama ne mümkün! Meğer Nuri Ustanın eşi Sultan Hn. planı yapmış. Akşam yemeğine annesine gidilip meftune yenecek, gece de evlerine misafir olunacak. Geçen seferki Diyarbakır maceramızdan kendisini tanıdığım için pek itiraz edemedim. Zira ağa kızı olmasının verdiği hafif sert mizacına bir de hamile olmasının getirdiği “kızdırmamak gerek” durumu eklenince o ne derse o! Nuri Ustanın kayınvalidesi o akşam için meftune hazırlamış. Diyarbakır’a özgü yöresel bir yemek olan meftune, etli, kabaklı bol ekşili sulu bir yemek. Pilavla birlikte yeniyor. Ekşisi sumaktan geliyor. Ben sumağın sadece toz halini bilirdim. Bir de top top olan hali var. Geçen sefer geldiğimde Sultan Hn. bir poşet dolusu vermiş, “bir çay bardağı suyun içine bir tatlı kaşığı kadar koy, bir gece beklet, ertesi gün bu suyu yemeklerinde kullan” diye tarif etmişti bana. Ben ancak salatalarda kullandım. Ama dolmalarda ya da meftune gibi sulu yemeklerde benim gibi ekşi sever birisi için şahane bir lezzet. Sultan Hn, annesi, babası, kardeşleri, yeğenleri ile birlikte yemek yedikten sonra biz Nuri Usta ile pastaneye geçtik. Ertesi gün için pasta siparişleri varmış, biraz mutfakta takıldık (malesef o sırada fotoğraf çekmek gelmemiş aklıma).

Hava çok soğuktu, sis hala geçmemişti. Pastaneden aldığımız "on yüz bin" tatlı ve çikolata ile birlikte eve geçtik, sohbet edip çay içtik. Ortak tanıdıkları andık, bir önceki gün tanıştığım yardımsever zabıta müdürü onların akrabası çıktı, güldük eğlendik sonra yattık uyuduk.

Sabah kalktığımızda sis hala çok yoğundu. Nitekim bu sis gün boyunca yakamı bırakmadı. Gün içinde Hanimiş takipçileri olan Pervin Hn., Zeliha Hn. ve Nazlı Hn ile buluşacaktık, sis yüzünden buluşamadık. Akşam uçağıyla İstanbul’a dönmem gerekiyordu ama sabah uçakları hep iptal oldu diye telaşlandım. Meslek Lisesi’ne giderken sis yüzünden kaybolduk vs vs...

Ben en iyisi baştan anlatayım. Birkaç gün önce Diyarbakır Anadolu Otelcilik ve Turizm Meslek Lisesi’nin müdür yardımcısı Hatice Hn. ile okulda yapacağımız çalışmanın detaylarını konuşmak için telefonlaşmıştık. Ben her okul ziyaretimde, anlatacağım şeylerle ilgili kullanacağım aletlerimi ve orada bulunması zor olabilecek malzemeleri yanımda götürüyorum. Yine öyle yapmıştım, artık sağı solu yırtılmış emektar pembe bavuluma doldurmuştum malzemelerimi. Ama tabii ne olur ne olmaz diye sordum “okulda un, yumurta şeker vardır değil mi” diye. “yok” dedi. “o zaman çevrede bir bakkaldan ya da marketten alırız” dedim. “o da yok” dedi. “nasıl?” dedim “çevrede bakkal, market de yok” dedi. “ne yapalım o zaman" dedim birşey demedi! Adresi sordum “Ergani yolu 13. km”dedi.

Böyle çok bilinmezli bir macera beni bekliyordu. Sabah erkenden yine Petek Pastanesi'ne gittim. Sağolsun Nuri Usta pastaneden ihtiyacımız olan malzemeleri verdi. Ve hatta diğer şubelere pasta taşıyan servis arabasını da ayarladı. Arabanın şoförü ile birlikte düştük yola. Gideceğimiz yer turizm meslek lisesi, adresi Ergani yolu 13.km. Şoförün biraz fikri var nerede olabileceğine dair. Ona güveniyorum. Ama sis o kadar yoğun ki tabelalar okunmuyor, boşlukta yol alıyoruz. Haliyle kaçırdık okulun girişini. Neyse biraz uzatmalı da olsa zor bela okula vardık. Ben indim, o döndü.

Bir acayiplik var. Okul terkedilmiş gibi. Zaten sis sebebiyle garip bir atmosfer hakim. Bahçede ya da koridorlarda da kimseyi görmeyince önce anlayamadım ne olduğunu. Meğer o gün grev varmış. Öğretmenler, 663 Sayılı Kanun Hükmünde Kararname’yi protesto eden sağlık çalışanlarına diğer kamu çalışanlarının da destek vermesi ile gerçekleşen greve katılmış. Bu yüzden öğrencilerin de bir kısmı okula gelmemiş. Hatice Hn. ve Ahmet öğretmen gelen öğrencileri bir sınıfa topladı. Biz de onlarla birlikte şeker hamuru ve pasta üzerine bir çalışma yaptık.

Gözlemlediğim kadarıyla gittiğim diğer meslek liselerine göre mutfak imkanları daha az olan bir okul. Ama talebeleri pek efendi, istekli ve maharetli. 12. sınıflarda okuyan öğrenciler pastanelerde staj yaptıkları için daha rahattılar. Pastaları sıvama işini onlara verdik. Sonra hep birlikte pastaları kaplayıp süsledik. Başta Onur, Zinnet, Veysel, Berfin ve Bahar olmak üzere hepsine buradan selamlar, sevgiler...

Notlar:

1. Neyse ki öğleden sonra sis kalktı, uçaklar da kalktı...
2. Okuldan diğer fotoğraflar için buraya tıklayabilirsiniz.
3. Bu aralar Nuri Ustanın yeni uğraşı çikolatalar. Yeni bir koleksiyon hazırlamış. Görüntüleri de çok güzeldi ama özellikle dolguları çok lezzetliydi. İstanbul’a dönerken yanıma kocaman bir kutu çikolata vermişlerdi. Çikolata kutularının içinde karton bölme olur ya onu da çıkarmışlar, ağzına kadar doldurmuşlar. Haftalarca ye ye bitmedi. Orada bulunduğum süre boyunca beni aileden bilip her türlü yardımı gösterdikleri için Demir ailesine teşekkürler, sevgiler, selamlar...